Έρχομαι συνεχώς σε επαφή ή/και παρακολουθώ διαδικτυακά ανθρώπους οι οποίοι είναι πραγματικά ταγμένοι στο να αλλάξουν τον κόσμο. Και φυσικά επειδή πιστεύω ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει με μιας ή/και μαζικά, απαιτείται καταρχήν από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά να γίνει συνειδητός, να εφαρμόσει στον εαυτό του και στις δράσεις του
Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο; Μία ερώτηση που τίθεται από πολλούς ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Νομίζω όμως ότι τα τελευταία χρόνια τίθεται ακόμα πιο έντονα γιατί πολύ απλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και ο πλανήτης Γη είναι πολύπλοκα και απειλούν πλέον την ίδια μας την ύπαρξη.
Όπως ανέφερα και στο άρθρο μου με τίτλο “Γιατί η ‘Γενιά της Χιλιετίας’ Έχει Εμμονή με το Φαγητό; Τι Σημαίνει Αυτό για τον Αγροδιατοριφικό Τομέα; (Μέρος Ι)” ζούμε σε μία εποχή κατά την οποία το φαγητό και οτιδήποτε σχετίζεται με τη διατροφή βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος κυρίως της “Γενιάς της Χιλιετίας”. Πρόκειται για μία πραγματικότητα, για μία “μόδα” (;), για ένα φαινόμενο το οποίο είναι πολύ πιο έντονο στις ΗΠΑ όμως έχει επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τη χώρα μας.
Τα τελευταία χρόνια ανοίγει κανείς την τηλεόραση και βομβαρδίζεται από εκπομπές μαγειρικής όπου γνωστοί σεφ υπόσχονται να μας μάθουν τα μυστικά της κουζίνας. Πας στα περίπτερα και βλέπεις να υπάρχουν περισσότερα περιοδικά μαγειρικής σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα (ΟΚ… υπερβάλω… αλλά έτσι κάνω μία δήλωση!). Μπαίνεις στο Facebook και στο news feed βλέπεις αναρτήσεις διαφόρων blogs/sites που σχετίζονται με τη μαγειρική στο σπίτι και με διάφορες εθνικές ή/και διεθνείς κουζίνες…
Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο σχετικά με μία νέα καινοτομία σε επίπεδο συσκευασίας της κλασικής μεγαλόκαρπης τομάτας. Όντως έξυπνη συσκευασία που προσφέρει προστιθέμενη αξία στο προϊόν και ίσως και μία νέα εμπειρία στους καταναλωτές που μπορούν να την πληρώσουν. Όμως αυτό είναι το ζητούμενο στην Ελλάδα των μικροκαλλιεργητών;