Συνεργαστείτε για να Είστε Δημιουργικοί

Πολλοί πιστεύουν ότι οι πολύ δημιουργικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που άφησαν το σημάδι τους στο σύμπαν με τις ιδέες τους και τα έργα τους, όπως ο Einstein, ο Goette, ο Picasso, ήταν άνθρωποι υψηλής ευφυΐας, που δεν μπορούσαν εύκολα να συγχρωτιστούν με άλλους ανθρώπους και καθόταν μόνοι τους, με τις σκέψεις τους, τους ερχόταν η θεία επιφοίτηση και τελικά μεγαλουργούσαν.

Αν μελετήσει κανείς τις ζωές των ανθρώπων αυτών, θα καταλάβει ότι όχι μόνο δεν ζούσαν απομακρυσμένοι από τον κόσμο αλλά ανήκαν σε ομάδες, τα μέλη των οποίων είχαν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές ανησυχίες, κοινούς προβληματισμούς. Αντάλλασαν απόψεις, διεύρυναν τις ιδέες των φίλων τους μέσα από τις δικές τους και διαφωνούσαν!

Εκτός όμως από τους «ομοίους» τους, επεδίωκαν τη φιλία με ανθρώπους που είχαν άσχετα ενδιαφέροντα απ’ αυτούς. Κι αυτό γιατί έτσι ιντριγκάριζαν τον εαυτό τους να σκεφτεί διαφορετικά.

Οι Ιμπρεσιονιστές Ζωγράφοι και το Ινστιτούτο της Σάντα Φε

Στο Παρίσι, τη δεκαετία του 1860, υπήρχε μία παρέα ζωγράφων που συναντιόταν στο καφέ Guerbois κάθε απόγευμα, στη γειτονιά Batignolles. Ο αρχαιότερος εξ’ αυτών ήταν ο Édouard Manet και η υπόλοιπη παρέα αποτελούνταν από τους Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Paul Cézanne και Camille Pissarro, ο οποίος ήταν η ηθική πυξίδα της ομάδας. Αυτή ήταν η ομάδα που δημιούργησε το ρεύμα του Ιμπρεσιονισμού. Ζωγράφιζαν ο ένας τον άλλο, ζωγράφιζαν ο ένας δίπλα στον άλλο και υποστήριζαν ο ένας τον άλλο συναισθηματικά και οικονομικά. Σήμερα, οι πίνακες αυτών των δημιουργικών ανθρώπων βρίσκονται στα πιο γνωστά μουσεία του κόσμου.

Το Ινστιτούτο της Σάντα Φε που βρίσκεται στο Νέο Μεξικό και μελετά την πολυπλοκότητα του Σύμπαντος και της Φύσης, είναι το μόνο μέρος όπου ένας βιολόγος μπορεί να ακούσει έναν οικονομολόγο να εξηγεί πώς λειτουργεί ένας κινητήρας αντίδρασης. Είναι το μέρος όπου έρχονται σε επαφή επιστήμονες και στοχαστές από εντελώς διαφορετικά πεδία και των οποίων οι συναντήσεις είναι sessions καταιγισμού ιδεών.  Ιδρυτής του ήταν ο George Cawan, επικεφαλής έρευνας στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος και υποστηρικτές του κορυφαίοι επιστήμονες από πολλά πεδία όπως ο Νομπελίστας Philip Anderson που ασχολήθηκε με τη φυσική συμπυκνωμένης ύλης, ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ για την ανακάλυψη των κουάρκ, ο Nurray Gell-Mann και ο Kenneth Arrow, οικονομολόγος και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ για την οικονομική θεωρία της γενικής ισορροπίας.

Αυτό το Ινστιτούτο λειτουργεί μ’ έναν agile τρόπο. Δε διαθέτει μόνιμο προσωπικό και έτσι μόλις εμφανιστούν νέες ιδέες εστιάζει τις δράσεις του σ’ αυτές (το εντελώς αντίθετο δηλαδή από την Ελλάδα όπου η μονιμότητα και οι «ταμπέλες» ακόμα καλά κρατούν). Οι ερευνητές επισκέπτες αναγκάζονται να υιοθετήσουν μία ευρύτερη άποψη για την επιστήμη, να δουν τα πράγματα από μία άλλη οπτική γωνία, να εμπνευστούν από άλλα ερευνητικά πεδία και έτσι μέσα από τη δημιουργική διεπιστημονικότητα να προάγουν την ίδια την επιστήμη, όμως με έναν δημιουργικά ενοποιητικό τρόπο.  Σ ‘ ένα συνέδριο που είχε λάβει χώρα με θέμα «Σκέψεις γύρω από τη Βιολογία», προσκλήθηκαν είκοσι (20) επιστήμονες εκ των οποίων μόνο δύο ήταν βιολόγοι! Οι υπόλοιποι ήταν γιατροί, μηχανικοί Η/Υ, μαθηματικοί, φυσικοί και κάποιοι δεν ανήκαν σε καμία κατηγορία.

So… let’s Scenius

Όπως βλέπετε λοιπόν, η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει τα ευρήματα της Επιγενετικής, της νέας γενετικής που γκρεμίζει τον ανταγωνιστικό και μοναχικό Δαρβινισμό και αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι προϊόν συνεργασίας. Η ίδια η ζωή λοιπόν αποδεικνύει ότι η βιολογία της συνεργασίας και οι οριζόντιες ομάδες προάγουν τη Δημιουργικότητα.

Ο γνωστός μουσικός Brian Eno δημιούργησε τον όρο «Scenius», και δίνει τον κάτωθι ορισμό: Scenius is the intelligence and intuition of a whole cultural scene. It is the communal form of the concept of the genius».

Οι «μεγάλες» ιδέες προκύπτουν από τη συλλογική διαίσθηση και τη συλλογική ευφυΐα. Από ανθρώπους που υπάρχουν και δρουν πάνω στην ίδια σκηνή, που αλληλοϋποστηρίζονται, που «κλέβουν» ο ένας από τον άλλον, που ανταλλάσουν απόψεις και μαθαίνουν από τη δουλειά των άλλων.

Η δημιουργικότητα δεν είναι υπόθεση των λίγων, των ευφυών, της ελίτ. Είναι υπόθεση όλων μας και όλοι, από τη θέση που είμαστε μπορούμε να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη και την καλλιέργεια της ώστε να απαντήσουμε στις σύγχρονες προκλήσεις με πρωτοτυπία και εφευρετικότητα. Κι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από το ποιοτικό μοίρασμα και από ένα mindset που ορίζεται όχι από την απαίτηση και την κριτική για την κριτική, αλλά από την αμοιβαία συνεισφορά.

Γι’ αυτό… let’s get scenius!

 

Δήμητρα Ζερβάκη, EMBA, PMP, TTT

 

Photo credit: https://integrallife.com/integral-post/welcome-integral-scenius