Η Δύναμη της Ενοποίησης στο «Επιχειρείν»… Κι Όχι Μόνο
Πριν λίγες μέρες συναντήθηκα με ένα νέο παιδί 23 χρονών, γιο μιας φίλης, το οποίο μόλις παράτησε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο και είναι έτοιμο να «αποσυρθεί» στο χωριό να ασχοληθεί με τη γη, μαζί με τον παππού του, που είναι ένας επιτυχημένος παραγωγός πρωτογενών αγροτικών προϊόντων.
Το πρώτο πράγμα που τον ρώτησα ήταν με τι θα ήθελε να ασχολείται αν δεν είχε θέμα επιβίωσης και μου απάντησε μετά από σκέψη με τη μουσική. Να παίζει κιθάρα. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι αυτό που συμπλήρωσε στην απάντησή του και ήταν το εξής: «αυτό όμως είναι το hobby μου. Παίζω κιθάρα για μένα. Τώρα πρέπει να βρω κάτι να κάνω που θα βγάζω χρήματα για να ζω. Τα hobbies δεν είναι δουλειά…»
Καθώς περνούσε η ώρα και μέσα από τη συζήτησή μας, βγήκε ότι αυτός ο 23χρονος είναι ένας νέος με καλλιτεχνική φύση. Είναι ένας άνθρωπος που γράφει, που ασχολείται με την ορειβασία, που διαβάζει. Είναι ένας άνθρωπος που αν ασχοληθεί αποκλειστικά με τα χωράφια, το πιο πιθανό είναι να τα παρατήσει, κι αν όχι, θα είναι δυστυχισμένος. Και τα hobbies του δεν θα του είναι αρκετά για να καλύψουν το κενό που θα νιώθει.
Είναι ένας νέος, σαν πολλούς άλλους, που μπορεί να έχει όνειρα, να έχει αρκετά ενδιαφέροντα, που έχει περάσει στο πανεπιστήμιο και δεν βρίσκει κάποιο νόημα σ’ αυτό, που έχει γονείς ανοιχτόμυαλους και αρκετά πρωτοποριακούς. Είναι ένας νέος, σαν πολλούς άλλους , που όμως δεν ψάχνεται να βρει αυτό που πραγματικά τον παθιάζει, να ανακαλύψει πώς μπορεί να ενώσει τα dots του. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να είναι πραγματικά δημιουργικός και ανοικτός.
Λέμε ότι ο συντηρητισμός είναι «προνόμιο» των μεγαλύτερων. Όμως, δυστυχώς, αυτό που παρατηρώ είναι ότι πολλοί νέοι άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα του. Ακόμα και αυτοί που πιστεύουν ότι ζουν με έναν εναλλακτικό, πιο «επαναστατικό» υποτίθεται τρόπο.
Όταν δε του ανέπτυξα μία ιδέα σύμφωνα με την οποία μπορεί να δημιουργήσει μια επιχείρηση, εκεί στο χωριό, μέσα από την οποία θα εκφράζεται κάνοντας πράγματα που θα του δίνουν τη δυνατότητα να ενοποιεί όλα αυτά που αγαπάει με τη γη, και παράλληλα, θα μπορεί να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους με τους οποίους έχει κοινά κι έτσι δεν θα απομονωθεί, τότε ήταν που αντέδρασε με έναν τρόπο που έκρυβε τη μη πίστη στον εαυτό του. Που έκρυβε έναν φόβο ότι δεν θα τα καταφέρει γιατί δεν θα λειτουργεί με τη λογική της εξειδίκευσης.
Ζούμε σε περίεργη εποχή. Ο όγκος των πληροφοριών και της γνώσης που μας παρέχεται είναι τεράστιος. Νέες οικονομίες και νέα αειφορικά επιχειρηματικά μοντέλα ξεπροβάλλουν. Οι αλλαγές είναι ταχύτατες. Οι εξελίξεις πολλές φορές μας ξεπερνούν και μας προσπερνούν. Και μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον καλούμαστε να υπάρχουμε και να διαμορφώνουμε τις ζωές μας έτσι ώστε να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς. Σ’ αυτό μας βάζουν να κάνουμε focus.
Αυτό όμως που ξεχνούμε είναι ότι θα πρέπει οι ζωές μας να έχουν και νόημα. Και νόημα μπορούν να αποκτήσουν όταν είμαστε σε θέση να αξιοποιούμε όποιες ευκαιρίες μας παρουσιάζονται (π.χ. η δουλειά του παππού στο χωριό) με τέτοιο τρόπο που θα μας δίνει τη δυνατότητα να εκφραζόμαστε και όχι να χαντακώσουμε τα θέλω μας και τις ανάγκες μας στο όνομα της επιβίωσης αλλά και της ξεπερασμένης πια αυστηρής εξειδίκευσης.
Και μπορεί να χρησιμοποίησα σ’ αυτό το άρθρο την ιστορία του 23χρονου γιου της φίλης μου, αλλά θα μπορούσα να σας διηγηθώ πολλές ανάλογες ιστορίες ανθρώπων, πολύ μεγαλύτερων και υποτίθεται πιο ώριμων, με τους οποίους έρχομαι σε επαφή σε καθημερινό επίπεδο.
Το σημείο εκκίνησης θα πρέπει να είναι το πάθος μας, ό,τι αγαπούμε να κάνουμε. Κι αυτό δεν σημαίνει διασκέδαση. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι αν κάνουμε δουλειά μας το hobby μας, τα ενδιαφέροντά μας, όλη μέρα θα είμαστε στον αφρό και χαρούμενοι. Η λέξη «πάθος» στα αγγλικά, το passion, προέρχεται από τη λατινική λέξη «pati» που σημαίνει αντέχω, υπομένω, τα καταφέρνω.
Άρα, η ερώτηση που πρέπει να θέτουμε όλοι στον εαυτό μας, καθημερινά, είναι: «Τι δουλειά είμαι διατεθειμένος να αντέξω σήμερα ώστε να τα καταφέρω και να αισθάνομαι καλά, να είμαι ισορροπημένος;» Θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που μας παρακινεί αλλά ταυτόχρονα ωφελεί και τους άλλους. Ποιο είναι δηλαδή το παραγωγικό μας πάθος που μπορεί να μας οδηγήσει να υλοποιούμε τις ιδέες μας και να μετα-καινοτομούμε.
Παράλληλα, θα πρέπει να βάλουμε κάτω και να καταγράψουμε ό,τι γνωρίζουμε βιωματικά, ότι έχουμε πετύχει μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή μας. Τα dots μας δηλαδή.
Και στη συνέχεια, να ενοποιήσουμε το ή τα παραγωγικά μας πάθη με τα dots μας. Όλα μπορούν να ενωθούν, αρκεί να το θέλουμε. Γιατί άλλωστε, όπως αποδεικνύει και η σύγχρονη Φυσική, όλα είναι Ένα.
Έτσι θα βρούμε τη δική μας ιδανική οπτική γωνία δράσης για τη χρονική περίοδο της ζωή μας που διανύουμε εκείνη τη στιγμή.
Με τη βοήθεια του «creative cross training» (δημιουργική συνδυαστική μάθηση), και με το να είμαστε συνειδητοί και παρατηρητικοί με τον εαυτό μας, αυτή την ιδανική οπτική γωνία δράσης θα μπορούμε να τη διευρύνουμε. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει και σε στροφές στην επαγγελματική μας ζωή. Κάτι που είναι απόλυτα αποδεκτό και απαραίτητο, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα γύρω μας μπορεί να ανατραπούν σε χρόνο dt, που τα πράγματα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Τέρμα δηλαδή η δημοσιοϋπαλληλική λογική!
Αυτό το νέο παιδί αντιπροσωπεύει πολλούς νέους, και όχι μόνο, ανθρώπους. Αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους. Που πιστεύουν ότι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν στη ζωή τους μια δουλειά που δεν τους αρέσει και τόσο πολύ γιατί έτσι πρέπει. Αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους που φοβούνται να μπουν στη διαδικασία να «δούνε» τον εαυτό τους και να του αναγνωρίσουν αυτό που είναι γιατί πιστεύουν στη δύναμη της αποτυχίας. Αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που «χάνονται» στη δίνη των big data, των πολλαπλών και πολλές φορές αντικρουόμενων πληροφοριών. Αντιπροσωπεύει όλους τους ανθρώπους που υπάρχουν γραμμικά και όχι κβαντικά. Όλους εκείνους που νιώθουν ότι ζουν μέσα σε ένα χάος, και δεν μπορούν να βρουν τη θέση τους.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν πολλά διαμάντια μέσα τους. Ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να κάνουν αυτό που θέλουν. Και ότι μέσα από το χάος προκύπτουν οι δομές. Αυτή είναι η Φύση και η φύση μας.
Μην αποδέχεστε τη μετριότητα στη ζωή σας. Ψάξτε μέσα σας και στο περιβάλλον σας για όλα εκείνα που σας προκαλούν hard fun.
Ενοποιείστε τα και αναπτύξτε ιδέες και επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα/υπηρεσίες που έχουν αξία, δηλαδή νόημα και προσφέρουν την έντονη ικανοποίηση τόσο σε εσάς τους ίδιους όσο και στους συνανθρώπους σας. Μην αποδέχεστε το συντηρητισμό ως επιλογή και πάρτε ρίσκα.
Να θυμάστε! Μόνο μέσα από την ενοποίηση μπορεί να προκύψει ένα αυθόρμητο και αυθεντικό αποτέλεσμα που οδηγεί σε θετικές αλλαγές σε προσωπικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Η Φύση μας το διδάσκει αυτό καθημερινά!
Δήμητρα Ζερβάκη, ΕΜΒΑ, PMP, TTT
