Όταν Κάποια Σχόλια Αποτελούν Πηγή Έμπνευσης!
Το παρόν άρθρο το εμπνεύστηκα από μερικά μακροσκελή σχόλια που δέχθηκα σε μία ομάδα του facebook που έχει ως αντικείμενο την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα από κάποιο μέλος της κάτω από την ανάρτηση ενός άρθρου μου με τίτλο «Γιατί δεν Υλοποιούμε τις Ιδέες μας; 5 Τρόποι για να Ξεπεράσουμε τα Εμπόδια!»
Καταρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω το συγκεκριμένο άνθρωπο γιατί αποτέλεσε πηγή έμπνευση του παρόντος άρθρου (και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά αυτό! Το εννοώ!)
Εν ολίγοις αυτό που υποστήριξε το συγκεκριμένο μέλος της ομάδας (δεν θέλω και δεν έχω το δικαίωμα ούτε το όνομά του να δημοσιοποιήσω αλλά ούτε και να κάνω copy-paste τα γραφόμενά του) είναι ότι στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχει μία τάση για δημιουργία «θετικής ψυχολογίας» μέσα από σεμινάρια, προγράμματα, ομιλίες, φόρα η οποία δεν βγάζει πουθενά και ότι αν δεν πέσουν χρήματα στην αγορά για δημιουργία επιχειρήσεων και νέων θέσεων εργασίας τα πράγματα δεν θα φτιάξουν… Και ότι άρθρα του τύπου «μπορείς να το κάνεις…» (που προφανώς αναφερόταν στο δικό μου μιας και αυτό το σχόλιο το τοποθέτησε κάτω από το άρθρο μου… που βέβαια δεν είναι τέτοιο άρθρο) εξυπηρετούν μία τραγικά θλιβερή και μίζερη κατάσταση. Επίσης αυτό το οποίο ανέφερε είναι ότι μέσα από αυτό το άρθρο προσπαθώ να πουλήσω τις υπηρεσίες μου πουλώντας «ελπίδα» σε απάντηση ενός δικού μου σχολίου ότι όλοι μας “πουλάμε” κάτι όταν γράφουμε άρθρα ή σχολιάζουμε κάτω από αυτά… ότι “πουλάμε” τον εαυτό μας… ότι εκφραζόμαστε. (προσπάθησα όσο καλύτερα μπορούσα να δώσω την πλήρη εικόνα των σχολίων… ας με συγχωρέσει αν δεν τα κατάφερα καλά)
Η άποψή μου για όλα αυτά:
- Δε διαφωνώ με τον κύριο ως προς την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα σε επίπεδο έλλειψης ρευστότητας και προσπάθειας από κάποιους ανθρώπους να «πουλήσουν» θετική ψυχολογία για να βγάλουν χρήματα μέσα απ’ αυτό. Αλλά μέχρι εκεί! Στο κάτω κάτω όλοι δεν βράζουμε στο ίδιο καζάνι! Και το να κατηγορούμε χωρίς να γνωρίζουμε πώς λειτουργεί ένας άνθρωπος, τι κάνει στη ζωή του θεωρώ ότι δεν είναι και τόσο σωστή συμπεριφορά.
- Το συγκεκριμένο άρθρο μου δεν είχε σκοπό να αναφερθεί στην πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας αλλά απευθύνεται σε κάθε έναν άνθρωπο που μπορεί να έχει ιδέες και βιώνει την «αντίσταση». Είναι δηλαδή στοχευμένο. Και να σας πω την αλήθεια πιο πολύ το έγραψα γιατί πριν από κάποια χρόνια ενώ είχα πολλές ιδέες δεν ξεκινούσα να υλοποιήσω καμία.
- Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη φάση από την οποία για να βγούμε χρειάζονται νέες «συνταγές». Και αυτές σίγουρα δεν είναι οι «κατηγορίες» και οι «γκρίνιες». Αυτή η στάση μας πάει από το κακό στο χειρότερο! Δεν βοηθάει! Είναι ένας φαύλος κύκλος. Το να έχεις επίγνωση της κατάστασης είναι απαραίτητο γιατί έτσι μπορείς να αποφασίσεις και τι θες να κάνεις ή τι μπορείς να κάνεις με ό,τι μέσα έχεις στα χέρια σου. Μία στάση που επιλέγω να κρατήσω είναι να προσπαθώ να αλλάξω εγώ η ίδια νοοτροπία και να μην τρέφω την «αρρώστια». Επίσης πιστεύω ότι δύσκολα μπορεί να χτιστεί κάτι νέο πάνω σ’ αυτό το σαθρό σύστημα. Χρειάζονται γενικές εκκαθαρίσεις!
- Όμως πρέπει να ζήσουμε… Έχουμε παιδιά, έχουμε υποχρεώσεις… Η άλλη λύση… Να πάμε να αυτοκτονήσουμε όλοι μαζί! (όχι όμως! Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη!) Και όταν προσπαθούμε να ζήσουμε, και αν δεν θέλουμε να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, πρέπει να βρούμε τρόπους να υλοποιούμε ιδέες τις οποίες πιστεύουμε και μέσα από αυτές να βγάζουμε και κάποια χρήματα. Από πότε αυτό θεωρείται κακό;
- Όπως ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα, έτσι κι εγώ ζορίζομαι σε όλα τα επίπεδα. Όμως λόγω των δυσκολιών που έχω περάσει στη ζωή μου, από την παιδική μου ηλικία, έχω μάθει να μην το βάζω κάτω. Είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος (έχω φυσικά τις «μαύρες» φάσεις μου αλλά ευτυχώς περνούν γρήγορα). Έχω μάθει να βλέπω ευκαιρίες μέσα στα προβλήματα… Αν δεν το έκανα αυτό τώρα θα ήμουν με ψυχοφάρμακα! Και δεν κάνω αυτή τη χάρη στις φαρμακοβιομηχανίες! Έτσι βρίσκω τρόπους, χωρίς να κάνω ηθελημένα κακό σε κανέναν, να υλοποιώ τα όνειρά μου, τις ιδέες μου. Άλλες φορές τα πετυχαίνω και άλλες όχι… Αλλά… πάντα… και ξανά προς τη δόξα τραβά όπως έλεγε και η μάνα μου!
- Θέλοντας και μη, αν ζούμε μέσα σ’ αυτό το σύστημα, γινόμαστε μέρος του. Το θέμα είναι να προσπαθούμε να μην το υπηρετούμε με κλειστά τα μάτια, τα αυτιά και την καρδιά. Να προσπαθούμε να μην μας καταπιεί. Αλλιώς, υπάρχει και άλλη λύση. Να πάμε να ζήσουμε μέσα στο βουνό, να καλλιεργούμε τη γη, και να μην έχουμε καμία σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι δεν θα μας ενοχλεί τίποτα.
- Ναι!. Κάνω σεμινάρια αλλά δείτε πρώτα πόσο τα πουλάω. Κάνω και πολλές δωρεάν ομιλίες γι’ αυτούς που θέλουν να έρθουν να με ακούσουν. Επίσης μέσα στην ιστοσελίδα μου υπάρχουν οι υπηρεσίες που μπορώ να παρέχω σε όποιον ενδιαφέρεται με πληρωμή, όμως υπάρχει και πολύ δωρεάν υλικό (σ’ αυτό συγκαταλέγονται και τα άρθρα μου). Κι αυτό γιατί πιστεύω στην ελεύθερη διακίνηση της βιωματικής γνώσης η οποία υποστηρίζεται και από επιστημονικά δεδομένα. Μακάρι να ήμουν πλούσια και να μπορούσα να τα παρέχω όλα τζάμπα! Όμως, επειδή μελετώ εδώ και πολλά χρόνια τη φύση… πιστεύω στην ισόρροπη ανταλλαγή ενέργειας, πιστεύω στην αλληλεγγύη… γιατί έτσι λειτουργεί η φύση. Και έτσι για κάποια πράγματα από αυτά που μπορώ να παρέχω πληρώνομαι.
- Τα άρθρα που γράφω είναι προϊόντα στιγμιαίας έμπνευσης (έτσι προέκυψε και το παρόν άρθρο) με βάση την «τυχαιότητα» των θεμάτων όπως αυτά “έρχονται μπροστά μου”. Προκύπτουν μέσα από δικά μου βιώματα τα οποία προσπαθώ να τα υποστηρίξω όταν μπορώ και με επιστημονικά δεδομένα γιατί έτσι πιστεύω ότι παρέχω κάτι ολοκληρωμένο στους αναγνώστες. Δεν αποσκοπώ να πουλήσω υπηρεσίες μέσα από τα άρθρα μου, είτε το πιστεύετε είτε όχι. Αυτό που προσπαθώ περισσότερο να κάνω είναι να εκφραστώ (νομίζω ότι έχω αυτό το δικαίωμα… έτσι δεν είναι;) και παράλληλα να ιντριγκάρω τους ανθρώπους να σκεφτούν και να δράσουν διαφορετικά. Τώρα αν αυτό το πετυχαίνω ή όχι δεν το ξέρω… Αλλά και ακόμα και να αποσκοπούσα να πουλήσω υπηρεσίες δεν θα ήταν κατακριτέο από τη στιγμή που δεν ανήκω σε καμία «ελίτ» και δεν υπηρετώ πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα. Είμαι pure και δε διστάζω να «εκθέσω» τον εαυτό μου.
- Δεν μπορώ και ούτε θέλω να είμαι «αρεστή» σε όλους. Δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να «κερδίσουν» κάτι από μένα έχει καλώς.
- Και το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα από τα άρθρα μου δεν στοχεύω να πουλήσω ελπίδα και θετικότητα για να επηρεάσω συνειδήσεις. Λέτε να έχω τέτοια δύναμη και να μην το ξέρω; Lololololol Δεν είμαι της «θετικής σχολής». Δεν πιστεύω ότι έχουν αποτέλεσμα οι «θετικές δηλώσεις». Ίσα ίσα είμαι πιο κοντά στους Στωικούς. Πιστεύω όμως στην εσωτερική παρακίνηση! Και αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι είμαι υπέρ της δράσης και της εφαρμογής που προκύπτει μέσα από την ενοποίηση!
Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι και αυτό είναι το όμορφο και το γοητευτικό σ’ αυτή τη ζωή. Από την ποικιλότητα προκύπτει η εξέλιξη. Αρκεί όμως να μην είμαστε εριστικοί και καχύποπτοι. Ας προσπαθούμε να αποδεχόμαστε τις απόψεις των άλλων . Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε μαζί τους ή ότι πρέπει ντε και καλά να υιοθετούμε ό,τι λένε οι άλλοι. Όμως μόνο μέσα από την αποδοχή μπορεί να υπάρχει εποικοδομητικός διάλογος και άρα εξέλιξη και άρα εφικτές λύσεις!!!
Για άλλη μία φορά θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς το μέλος αυτής της ομάδας του facebook που τα σχόλιά του αποτέλεσαν την αφορμή να εκφραστώ, να εκθέσω τις απόψεις μου, να εκθέσω τον εαυτό μου! (και φυσικά όχι να απολογηθώ… γιατί πολύ απλά δεν νιώθω αυτήν την ανάγκη!)
Κατανοώ ότι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα του σήμερα περνούν πολύ δύσκολα. Το πώς επιλέγει να αντιδράσει ο καθένας κάνει τη διαφορά.
Και ας μην ξεχνάμε κι αυτό που είπε και ο Frank Zappa…
A mind is like a parachute. It doesn’t work if it isn’t open!
Δήμητρα Ζερβάκη, ΕΜΒΑ, PMP, TTT
Photo credit: geishaboy500 / Foter / CC BY