Οι Πελώριες Λαχτάρες

Όλοι λαχταρούν. Αν κάνουμε μία έρευνα σε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη, θα δούμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην λαχταρά κάτι.

Λαχτάρα για…

… ελευθερία.

… φαγητό.

… ειρήνη.

… πραγματικά ανθρώπινες σχέσεις.

… μάθηση.

… επιτυχία.

… αληθινή επικοινωνία.

… υλοποίηση ιδεών.

… ηρεμία και ξεκούραση.

… αγάπη.

… προσφορά εξαιρετικής υπηρεσίας.

… δημιουργία επιχειρήσεων βιώσιμων, που συμβάλλουν σε έναν μεγαλύτερο σκοπό.

Και πάει λέγοντας…

Οι απλές λαχτάρες και οι πελώριες λαχτάρες

Και τι πιο φυσιολογικό από το να περιμένουμε ότι ο κάθε άνθρωπος θα προσπαθήσει να χορτάσει τη λαχτάρα του. Έτσι δεν είναι; Η πράξη όμως δείχνει πολλές φορές, μην πω τις περισσότερες, το αντίθετο.

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από ανθρώπους που ζουν στη μετριότητα, γιατί δεν τολμούν να κυνηγήσουν και να υλοποιήσουν τις λαχτάρες τους. Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από ανθρώπους που πέθαναν γεμάτοι, γιατί δεν τόλμησαν να κυνηγήσουν τις λαχτάρες τους και τελικά να βρεθούν εκεί άδειοι, ενώ ο κόσμος θα είχε κερδίσει πολλά.

Πόσες φορές δεν λαχταρούμε να φάμε ένα παγωτό μέσα στο χειμώνα, αλλά τελικά δεν το πράττουμε γιατί ο φόβος υπερνικά τη λαχτάρα; Ο φόβος ότι θα αρρωστήσουμε και δεν θα μπορέσουμε πχ να υλοποιήσουμε αποτελεσματικά μία ομιλία που έχουμε μετά από δύο μέρες.

Πόσες φορές δεν λαχταρούμε να κάνουμε ένα ταξίδι, όμως ο φόβος του ότι αν ξοδέψουμε τα λεφτά μας για την εκπλήρωση αυτής της δυνατής επιθυμίας μας, θα μας κάνει να μην μπορέσουμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις του άλλου μήνα;

Πόσες φορές δεν λαχταρούμε να υλοποιήσουμε το project της ιδέας μας και μας σταματά ο φόβος της αποτυχίας ή ο φόβος ότι δεν θα καταφέρουμε να βρούμε τους πόρους να το πραγματοποιήσουμε;

Πόσα παιδιά στον κόσμο δεν λαχταρούν ένα ζεστό πιάτο φαγητό, ένα σπίτι και μια ζεστή αγκαλιά, όμως η ίδια η ζωή δεν τους επιτρέπει να τα έχουν;

Άρα, η λαχτάρα φαίνεται ότι από μόνη της δεν φτάνει. Δεν είναι αρκετή να μας βγάλει από τη ζώνη άνεσής μας, να μας κάνει να ξεπεράσουμε τους αντικειμενικούς ή/και αβάσιμους φόβους μας, να μας κάνει να γκρεμίσουμε τις πεποιθήσεις εκείνες που μας κρατούν δέσμιους, να αλλάξει κάποια δεδομένα του «πραγματικού» κόσμου.

Όμως, υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι που τολμούν, παίρνοντας υπολογισμένα ρίσκα, που επιδεικνύουν παρανοϊκή πειθαρχία στα πιστεύω τους και το σκοπό τους, που αυτοπαρακινούνται συνεχώς και ακαταπαύστως, που έχουν κότσια και το λέει η καρδιά τους, που είναι dedicated στην εμπειρική και αποτελεσματική δημιουργικότητα και παραγωγικότητα.

Αυτοί οι άνθρωποι διαχωρίζονται από τους υπόλοιπους γιατί δεν έχουν απλά κάποιες λαχτάρες. Έχουν πελώριες λαχτάρες. Είναι πολύ παθιασμένοι αλλά ταυτόχρονα και ηγέτες του εαυτού τους. Δείχνουν ενθουσιασμό, όμως παράλληλα επιδεικνύουν σεβασμό στις διαδικασίες, εφαρμόζοντας καλές πρακτικές και χρησιμοποιώντας δοκιμασμένα «εργαλεία», χωρίς να διστάζουν να τα ανατρέψουν και να δημιουργήσουν τα δικά τους αν δουν ότι δεν λειτουργούν όπως θέλουν. Αγαπούν αληθινά τους συνανθρώπους τους και πιστεύουν στην επιτυχία που προσδίδει θετικό αποτέλεσμα σε όλο τον κόσμο.

Οι άνθρωποι που έχουν πελώριες λαχτάρες είναι αυτοί που δεν πετυχαίνουν μόνο να τις γευτούν, και άρα πεθαίνουν άδειοι, αλλά βοηθούν και τους άλλους, τους πιο «αδύναμους» (πχ τα παιδιά) να τις βιώσουν.

Μην λαχταράτε απλά λοιπόν!

Να λαχταράτε πελώρια!

Τότε μόνο μπορείτε να ζήσετε αληθινά!

 

Δήμητρα Ζερβάκη, ΕΜΒΑ, PMP, TTT

 

Photo by Danielle MacInnes on Unsplash