Η Ικανοποίηση από το Ανικανοποίητο
Ο Θωμάς, ένας πολύ «δυνατός» πελάτης-συνεργάτης, μου είχε πει κατά τη διάρκεια της πρώτης μας συνάντησης πριν από δύο (2) χρόνια και το επαναλαμβάνει συχνά: «Τα πάμε καλά, πολύ καλά θα έλεγα για την εποχή που ζούμε. Όμως, ‘φοβάμαι’ μην προσγειωθούμε απότομα. ‘Φοβάμαι’ μήπως πίσω από αυτήν την επιτυχία κρύβεται κάτι που δεν μπορώ να το δω και το οποίο έχει τη δύναμη να μας ισοπεδώσει.»
Ο Θωμάς είναι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν το βάζει κάτω, και παρ’ όλη την επιτυχία της επιχείρησής του, δεν επαναπαύεται. Συνεχώς μαθαίνει, παρακολουθεί τις τελευταίες εξελίξεις της προηγμένης τεχνολογίας και τις υιοθετεί άμεσα και αποτελεσματικά στις δράσεις του και δε διστάζει, μέσα στην Κρίση, να ρισκάρει. Έχει δει ευκαιρίες μέσα στην αγορά που λειτουργεί και έχει δημιουργήσει, παράλληλα με τη «βασική» του επιχείρηση ένα startup, στην ανάπτυξη του οποίου τον κοουτσάρω, το οποίο παράγει apps για υποστήριξη συνεδρίων, ημερίδων, by distance learning και άλλων εκδηλώσεων.
Ο λόγος που ο Θωμάς δεν μένει στα ίδια, δεν μένει μέσα στη ζώνη άνεσής του, δεν είναι γιατί είναι φιλόδοξος και ματαιόδοξος. Δεν μένει στα ίδια γιατί είναι ανικανοποίητος. Γιατί διψάει για εξέλιξη. Γιατί δεν θέλει να πέσει στην παγίδα της μετριότητας. Δεν μένει στα ίδια γιατί θέλει να νικάει το ‘φόβο’ που δήλωσε κατά την πρώτη συνάντησή μας ότι νιώθει. Δεν μένει στα ίδια και είναι επιτυχημένος σ’ αυτό που κάνει γιατί δείχνει σθένος.
Τα «πάμε καλά» με το Θωμά, μπορούμε δηλαδή να συνεννοηθούμε, γιατί μιλούμε την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα του ανικανοποίητου.
Από πολύ μικρή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αισθανόμουν ένα συνεχές «ανικανοποίητο.» Ακόμα κι όταν κατάφερνα αυτό που ήθελα, η συνήθης αντίδρασή μου ήταν: «ΟΚ… Το πετύχαμε κι αυτό. Και τώρα τι;» Δηλαδή, με το που ολοκλήρωνα κάτι, το μάτι μου ήταν στο επόμενο «κάτι.» Κάποιοι κοντινοί μου άνθρωποι πίστευαν ότι αυτή η αντίδρασή μου ήταν προβληματική. Ότι η αίσθηση του ανικανοποίητου μου έκανε κακό. Πίστευαν ότι τελικά δεν χαιρόμουν τις «νίκες» μου, δεν έπαιρνα την ικανοποίηση που έπρεπε να πάρω. Παρ’ όλο που κάποιες στιγμές επηρεαζόμουν από την άποψη αυτών των ανθρώπων, μία εσωτερική φωνή μου έλεγε ότι ήταν όλα καλά, ότι προχωρούσα καλά και ότι έτσι θα έπρεπε να συνεχίσω.
Σήμερα λοιπόν, μετά από πολύ ψάξιμο, επιβεβαιώνεται από επιστημονικά δεδομένα, ότι αυτό το «ανικανοποίητο» έκρυβε από πίσω του πάθος, θέληση για hard fun, θέληση για εξέλιξη και ανάπτυξη, επιμονή, ανάληψη ρίσκου και δημιουργικότητα. Έκρυβε από πίσω του την στάση ζωής «δεν τα παρατώ όσο δύσκολο κι αν είναι, όσες αποτυχίες κι αν βιώσω.» Έκρυβε από πίσω του όλα αυτά τα στοιχεία που διαθέτει και ο Θωμάς και τον καθιστούν «επιτυχημένο» (όπως εννοεί εκείνος την επιτυχία αλλά και η αγορά στην οποία υπάρχει.) Όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν, αυτό που ονομάζει η καθηγήτρια του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια Angela Duckworth, grit, σθένος. Άρα, το ότι ήμουν και εξακολουθώ να είμαι ικανοποιημένη από το ανικανοποίητο όχι μόνο πρόβλημα δεν είναι αλλά, σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από τη μακροχρόνια έρευνα της προαναφερόμενης καθηγήτριας, είναι το βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με σθένος.
Η Angela Duckworth ανέπτυξε το Grit Scale, ένα τεστ το οποίο όταν κάποιος το συμπληρώνει με ειλικρίνεια, μπορεί να μετρήσει το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος προσεγγίζει τη ζωή με σθένος. Επίσης, το Grit Scale, μπορεί να προβλέψει την απόδοση ενός ανθρώπου και τελικά την επιτυχία του, είτε πρόκειται για εξετάσεις, είτε πρόκειται για έναν διαγωνισμό, είτε πρόκειται για την επαγγελματική του εξέλιξη ή για την υλοποίηση ενός project, ανεξάρτητα από το πεδίο δραστηριοποίησής του.
Άρα λοιπόν, το σθένος είναι αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους που ζουν μία ζωή γεμάτη και επιτυχημένη, σύμφωνα με το πώς ορίζουν οι ίδιοι την επιτυχία και τους άλλους, εκείνους που ζουν μέσα στη μιζέρια και τη μετριότητα.
Άρα λοιπόν, το σθένος και όχι το ταλέντο, η τύχη ή/και η εξυπνάδα είναι το χαρακτηριστικό των overachievers. Πολλοί άνθρωποι έχουν ταλέντο, η τύχη είναι με το μέρος τους, έχουν υψηλό IQ και τελικά δεν ολοκληρώνουν ότι αρχίζουν ή δεν αρχίζουν ποτέ τίποτα, με αποτέλεσμα να μην ζουν τελικά τη ζωή που θέλουν να ζήσουν. Μια ζωή που παράγει αληθινή αξία. Άλλο η δυνατότητα, η προοπτική που έχει ένας άνθρωπος και άλλο τι κάνει τελικά μ’ αυτήν!
Η σφοδρή αποφασιστικότητα, η θέληση για σκληρή δουλειά αλλά και η βαθιά γνώση του τι θέλουν και της κατεύθυνσης που πρέπει να πάρουν είναι τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την ψυχοσύνθεση των επίμονων ανθρώπων που είναι γεμάτοι με πάθος για ό,τι κάνουν και τελικά καταφέρνουν να υλοποιήσουν τις ιδέες τους.
Γι’ αυτό… αν νιώθετε το ανικανοποίητο και είστε ικανοποιημένοι μ’ αυτή την κατάσταση τότε σημαίνει ότι είστε σε καλό δρόμο! Είστε στο δρόμο του σθένους!
Δήμητρα Ζερβάκη, ΕΜΒΑ, PMP, TTT
