Γιατί η “της Χιλιετίας” Έχει Εμμονή με το Φαγητό; Τι Σημαίνει Αυτό για τον Αγροδιατροφικό Τομέα;-Μέρος Ι

Τα τελευταία χρόνια ανοίγει κανείς την τηλεόραση και βομβαρδίζεται από εκπομπές μαγειρικής όπου γνωστοί σεφ υπόσχονται να μας μάθουν τα μυστικά της κουζίνας. Πας στα περίπτερα και βλέπεις να υπάρχουν περισσότερα περιοδικά μαγειρικής σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα (ΟΚ… υπερβάλω… αλλά έτσι κάνω μία δήλωση!). Μπαίνεις στο Facebook και στο news feed βλέπεις αναρτήσεις διαφόρων blogs/sites που σχετίζονται με τη μαγειρική στο σπίτι και με διάφορες εθνικές ή/και διεθνείς κουζίνες. Μπαίνεις στο Instagram και στο Pinterest και βλέπεις να υπάρχουν άπειρες φωτογραφίες με φρεσκοφτιαγμένα πιάτα που μόνο που τα κοιτάς σου τρέχουν τα σάλια. Οι συζητήσεις σε διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση περί υγιεινής διατροφής δίνουν και παίρνουν. Τα τηλεοπτικά shows μαγειρικής έχουν γίνει must! Συνεχώς γίνεται λόγος στις παρέες για τα νέα “in” εστιατόρια της πόλης καθώς και για τα «μοδάτα» παντοπωλεία ή αλλιώς delicatessen τα οποία προσφέρουν καινοτόμα πιάτα, καινοτόμα προϊόντα σε καινοτόμους χώρους. Και φυσικά, λόγω και της δουλειάς μου, καθημερινά έρχομαι σε επαφή με νέους κυρίως ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να γίνουν αγρότες.

Να σας πω την αλήθεια, λόγω του ότι είμαι ένας άνθρωπος που τρώω επειδή πρέπει και μαγειρεύω επειδή πρέπει όλο αυτό που συμβαίνει μου φαίνεται too much-δεν είμαι “foodie” δηλαδή. Όμως σίγουρα υπάρχει και κάποιος λόγος. Βέβαια για να ξεκαθαρίζω και τη θέση μου, πιστεύω στο σπιτικό φαγητό και όχι στο junk food και επιλέγω πάντα υλικά βιολογικά των οποίων την προέλευση γνωρίζω-τοπικά παραγόμενα και συνήθως από παραγωγούς που γνωρίζω. Κι αυτό γιατί ως γεωπόνος που σέβεται τον εαυτό του και το περιβάλλον και που αντιτίθεται σε κάθε είδους εντατική και “artificial” καλλιέργεια (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, γενετικά τροποποιημένα φυτά) προσπαθώ όσο μπορώ, είτε ως επαγγελματίας είτε ως καταναλωτής, να συμβάλλω στην αειφορική χρήση των φυσικών πόρων και να προστατέψω τον πλανήτη αλλά και την υγεία μου.

Στα περίπου 20 χρόνια που ασχολούμαι με την αλυσίδα αξίας του Αγροδιατροφικού Τομέα και με το αγροδιατροφικό «επιχειρείν» έχω βιώσει, έχω παρατηρήσει και έχω μελετήσει πολλές αλλαγές που συμβαίνουν τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Όμως νομίζω, όπως είπα και πιο πάνω, ότι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, αυτή η “μόδα” με οτιδήποτε σχετίζεται με το φαγητό και κυρίως αφορά τη Γενιά της Χιλιετίας, τους γνωστούς Millennials ή αλλιώς τη Generation Y, είναι άξιο πιο “βαθιάς” μελέτης.

Πρόκειται τελικά για μία μόδα ή αποτελεί μία νέα πραγματικότητα που ήρθε για να μείνει και για να εξελιχθεί;

Ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις αυτής της “νέας” κατάστασης που σχετίζεται με τη διατροφή μας, την οποία θα μπορούσα να την ονομάσω και “εμμονή” της νεότερης γενιάς με το φαγητό που φυσικά επηρεάζει και τον Αγροδιατροφικό Τομέα;

Αυτές είναι οι δύο βασικές ερωτήσεις που θα προσπαθήσω να απαντήσω στο παρόν και στο επόμενο άρθρο μου, το οποίο θα αναρτηθεί μέσα στην επόμενη βδομάδα στοχεύοντας να δώσω περισσότερα στοιχεία που ενισχύουν αυτά που αναφέρονται στο άρθρο “8 Λόγοι που Αποδεικνύουν ότι τα Αγροδιατροφικά Start-ups Έχουν Μέλλον!”

Η “Γενιά της Χιλιετίας”, οι “Foodies”, οι “Γαστροναύτες”, το “Comfort Food”, τα “Ειδικά Τρόφιμα” και τα “Anti-Restaurants” (μία μίνι έρευνα αγοράς)

Η «Γενιά της Χιλιετίας», η Generation Y, οι γνωστοί Millennials είναι άνθρωποι που γεννήθηκαν μεταξύ του 1980 και του 2000, είναι οι σημερινοί νέοι δηλαδή. Η γενιά αυτή εκτός του ότι έχει μία εγγενή γνώση του Internet θεωρείται η πιο μορφωμένη γενιά στην ιστορία. Είναι μία γενιά που γεννήθηκε «ψηφιοποιημένη» δίνοντάς τη δυνατότητα να ξεπερνάει σύνορα και πολιτισμούς. Είναι η πρώτη Παγκόσμια Γενιά-“Global Generation”.

Αυτή τη γενιά η Eve Turow , συγγραφέας και συντάκτρια με ειδίκευση στο φαγητό και την αγορά της «Γενιάς της Χιλιετίας» στο βιβλίο της που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2015 και το οποίο διάβασα πρόσφατα με τίτλο “A Taste of Generation Yum: How the Millennial Generation’s Love for Organic Fare, Celebrity Chefs and Microbrews Will Make or Break the Future of Food.”, την ονομάζει Generation Yum γιατί πολύ απλά είναι η γενιά που νοιάζεται για το τοπικό τυρί, το οργανικό κάλε και τα αυγά που παράγονται από κότες ελευθέρας βοσκής και όχι τόσο πολύ για τη μουσική όπως η προηγούμενη γενιά (αυτή στην οποία ανήκω εγώ και ονομάζεται Generation X).

Στην Αμερική υπάρχουν περίπου 80 εκατομμύρια Millennials σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δοθεί από το U.S. Census Bureau statistics ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της Viacom υπάρχουν 2,5 δισεκατομμύρια Millennials σε όλο τον κόσμο που αντιστοιχούν στο 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2017, αυτή η γενιά στις ΗΠΑ θα ξοδεύει 200 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως και 10 τρισεκατομμύρια δολάρια καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Σύμφωνα με μία έρευνα της BBDO, οι μισοί από αυτούς αυτο-αποκαλούνται “foodies”.

Η Wikipedia ορίζει ως “Foodie” τον άνθρωπο που με πάθος ενδιαφέρεται για το φαγητό και τα αλκοολούχα ποτά. Είναι ο άνθρωπος που ψάχνει νέες γαστρονομικές εμπειρίες και βλέπει το φαγητό ως χόμπι και όχι απλά ως το μέσο για να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες.

Αυτή η γενιά ξοδεύει 14 φορές περισσότερα χρήματα στο φαγητό σε σύγκριση με μία μέση κλασική οικογένεια και το 87% αυτών των ανθρώπων μπορεί να ξοδέψουν τα χρήματά τους για ένα γεύμα ακόμα και όταν ζορίζονται οικονομικά.

Ο Andrew Zimmern, food writer, καθηγητής και παρουσιαστής της εκπομπής του Travel Channel “Bizarre Food” έχει δηλώσει για τη γενιά “Y”: “Αυτοί οι νεαροί ενήλικες τοποθετούν το φαγητό ψηλά στη λίστα του πώς ξοδεύουν τα δολάριά τους. Ξέρουν τη διαφορά μεταξύ του garganelli και του strozzapreti. Είναι τρεις φορές περισσότερο ‘γαστροναύτες’ σε σχέση με τους γονείς τους.”

Και τι είναι ο “Γαστροναύτης”; Ένας άνθρωπος που θέλει να δοκιμάζει νέες, εξωτικές και παράξενες γεύσεις.

Αυτοί οι Γαστροναύτες, αυτοί οι Foodies λοιπόν έχουν πλέον νέες συνήθειες που σας τις αναφέρω ευθύς αμέσως:

• Δείχνουν μία ιδιαίτερη προτίμηση στα εστιατόρια, ακόμα και στα ακριβά, τα οποία τα επισκέπτονται τουλάχιστον μία φορά τον μήνα. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της Ruth Reichl, σεφ, food writer και κριτικός εστιατορίων, οι άνθρωποι που πραγματικά πλέον ξοδεύουν πολλά χρήματα στα εστιατόρια είναι από 20 έως 30 χρονών και βλέπουν τα εστιατόρια ως ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους. Αποτελούν ένα καινούργιο είδος πελάτη που ποτέ δεν αποτελούσε τμήμα της πελατείας των εστιατορίων μέχρι τώρα.
• Θέλουν τα εστιατόρια τα οποία επισκέπτονται να είναι “ανοικτού” τύπου. Να κάθονται μπροστά στο σεφ που ετοιμάζει το πιάτο τους και να κουβεντιάζουν μαζί του. Θέλουν δηλαδή “διαδραστικά” εστιατόρια!
• Επιλέγουν το “Comfort Food”, που σύμφωνα με τον ορισμό του λεξικού Merriam-Webster είναι το φαγητό το οποίο σου δίδει ικανοποίηση γιατί έχει παρασκευαστεί με απλό και παραδοσιακό τρόπο και σου θυμίζει το σπίτι σου, την οικογένειά σου ή/και τους φίλους σου. Είναι το φαγητό το οποίο σου γεννάει συναισθήματα νοσταλγίας και ιδιαίτερες συγκινήσεις.
• Επισκέπτονται μικρά οπωροπωλεία ή/και παντοπωλεία-delicatessen απ’ όπου προμηθεύονται τρόφιμα που ανήκουν στην κατηγορία “Specialty Foods”-“Ειδικά Τρόφιμα” μη διστάζοντας να πληρώσουν πολλά περισσότερα χρήματα για να τα αποκτήσουν γιατί πιστεύουν ότι έχουν πολλαπλά οφέλη σε σύγκριση με τα συμβατικά τρόφιμα. Πρόκειται για φαγητά τα οποία τυπικά θεωρούνται “μοναδικής, υψηλής διατροφικής αξίας” τα οποία παράγονται σε μικρές ποσότητες από υλικά υψηλής ποιότητας.
• Mοιράζονται στα Social Media φωτογραφίες με έτοιμα μαγειρεμένα φαγητά. Το hashtag “food” στο Instagram κατά τη διάρκεια του 2014 χρησιμοποιήθηκε 133 εκατομμύρια φορές. Και αυτή η νέα πραγματικότητα έχει όνομα και λέγεται “Food Porn”. Το “Food Porn” είναι μια διαδικτυακή slang έκφραση η οποία χρησιμοποιείται για να περιγράψει γκλάμουρ φωτογραφίες ή βίντεο από γεύματα/πιάτα υψηλά σε λιπαρά και σε θερμίδες ή πειραματικά πιάτα με ασυνήθιστους συνδυασμούς υλικών. Ο όρος αυτός αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί από τους αρθρογράφους που ασχολούνταν με το θέμα «τροφή». Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 άρχισε να χρησιμοποιείται πολύ στο διαδίκτυο κυρίως λόγω του μοιράσματος φωτογραφιών στις πλατφόρμες του Flickr & Tumblr και στη συνέχεια από πολλούς food bloggers.
• Θέλουν να γνωρίζουν από πού προέρχεται η τροφή τους, ποιος την έχει παράξει και με ποιον τρόπο και πώς διακινήθηκε. Αποζητούν το «αληθινό» και την αλήθεια. Μία έρευνα του 2012 από την ThinkSplendid δείχνει ότι το 80% ενός τεστ γκρουπ που γεννήθηκε μεταξύ του 1979 και του 2000 θέλει να γνωρίζει περισσότερα σχετικά με το πώς δημιουργείται το φαγητό του. Γι’ αυτό και πολλά πλέον εστιατόρια αναγράφουν στο μενού τους τη φάρμα από την οποία προέρχονται τα υλικά με τα οποία δημιουργούν τα πιάτα τους. Σε όλο και περισσότερα οπωροπωλεία, όπως το “Five Acre Farms” τοποθετεί δίπλα σε κάθε προϊόν μία ταμπέλα όπου με bold γράμματα γράφει: “Positively Local”. Στην άλλη μεριά της ταμπέλας υπάρχει φωτογραφία της φάρμας όπου έχει παραχθεί το γάλα. Η γνωστή αλυσίδα Fast Food Chipotle, για να απαντήσει σ’ αυτήν την απαίτηση των πελατών της σερβίρει πιάτα των οποίων τα κρέατα προέρχονται από ζώα που έχουν εκτραφεί με φυσικό τρόπο και δεν έχουν χρησιμοποιηθεί αντιβιοτικά κατά την εκτροφή τους, κυρίως οργανικά από οικογενειακές φάρμες, και μάλιστα τοπικά παραγόμενα. Πρόσφατα δε ανακοίνωσαν ότι δεν χρησιμοποιούν καμία πρώτη ύλη η οποία να προέρχεται από γενετικά τροποποιημένα φυτά.
• Παρακολουθούν εκπομπές στην τηλεόραση που σχετίζονται με το φαγητό καθώς και βίντεο στο YouTube. Το 2014 η σειρά του καναλιού Fox “Hell’s Kitchen” είχε 4,82 εκατομμύρια τηλεθεατές σε κάθε επεισόδιο.
• Συμμετέχουν σε πολλά food clubs διαδικτυακά τα οποία τους δίνουν τη δυνατότητα να βρεθούν από κοντά και να γνωριστούν μεταξύ τους, να φάνε μαζί και να ανταλλάξουν απόψεις. Το meetup.com έχει δημιουργήσει μία ξεχωριστή πλατφόρμα που την έχει ονομάσει dinner.meetup.com η οποία είναι αφιερωμένη στο να φέρνει σε επαφή ανθρώπους που έχουν το ίδιο mindset σε επίπεδο φαγητού. Το EatWith είναι μία εταιρεία που ζευγαρώνει ανθρώπους ανοικτόμυαλους από διάφορες πόλεις του κόσμου που μαγειρεύουν στο σπίτι τους με περίεργα και μοναδικά υλικά και θέλουν να μοιραστούν την εμπειρία του φαγητού με άλλους ανθρώπους που σκέφτονται και λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Τα Kitechnsurfing & Kitchit είναι δύο νέα sites που βοηθούν αυτούς που θέλουν να δειπνήσουν στο σπίτι τους, χωρίς να χρειάζεται να βγουν έξω, φέρνοντάς τους πολύ γνωστούς σεφ στο χώρο τους. Είναι κάτι σαν rent-a-chef από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου από μία νύχτα έως ένα μήνα. Και τέλος υπάρχουν και τα offline dining clubs τα οποία είναι τα νέα book clubs. Τα μέρη όπου μπορείς να πας και να γνωρίσεις ανθρώπους, να μοιραστείς αληθινές εμπειρίες.
• Μαγειρεύουν στο σπίτι τους χρησιμοποιώντας διάφορα μοναδικά και “διαφορετικά” υλικά μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά τους ή στο πανεπιστήμιο, κατεβάζοντας συνταγές από διάφορα sites ή από διάφορα applications για mobile συσκευές και δειπνούν μαζί με τους φίλους τους.
• Πηγαίνουν σε “underground restaurants” ή αλλιώς “supper clubs” ή “closed door restaurants” ή “paladares” ή “anti-restaurants”. Πρόκειται για μία νέα τάση που πρωτοεμφανίστηκε στην Κούβα. Αυτά τα μη νόμιμα “εστιατόρια” είναι χώροι όπου μαζεύονται διάφοροι άνθρωποι που συνήθως δεν γνωρίζονται μεταξύ τους (μπορεί να είναι και σπίτια αγνώστων) πληρώνοντας ένα αντίτιμο που έχει τη μορφή δωρεάς και που μπορεί να φτάνει και τα 150 δολάρια για να δοκιμάσουν διάφορα πιάτα από ένα συγκεκριμένο μενού που ετοιμάζει ο “οικοδεσπότης” και να συνφάγουνε με άλλους foodies.
• Λένε όχι στις αλυσίδες εστιατορίων και στις αλυσίδες των super markets εκφράζοντας έτσι το κίνημα «Να Ξέρεις Τι Τρως» το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τη λογική των αλυσίδων. Επιλέγουν να αγοράσουν μέσω διαδικτυακών καταστημάτων όπως την “Good Eggs” ή την “Hello Fresh” τοπικά παραγόμενα προϊόντα απ’ ευθείας από τους παραγωγούς, χωρίς μεσάζοντες, σχεδόν στη μισή τιμή απ’ ότι θα τα αγόραζαν από ένα μεγάλο super market.
• Συμμετέχουν στο κίνημα της μείωσης των “Food Waste”-“Απορριμμάτων Τροφής” μέσα από διάφορες δράσεις αλλά και μέσω της επιλογής τους να αγοράζουν τα “Ugly Vegetables”-“Άσχημα Λαχανικά” από εταιρείες start-ups όπως την “Imperfect Produce”.
• Αποζητούν το «Περιπετειώδες Φαγητό» και μοιράζονται ιστορίες σχετικές με το ότι έφαγαν έντομα, μυαλό, ακόμα και πλακούντα και ποστάρουν φωτογραφίες αυτών των εμπειριών τους ως ένα «σήμα foodie τιμής και τυχοδιωκτισμού».
• Αποζητούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής και γι’ αυτό επιλέγουν να γίνουν Vegans-Χορτοφάγοι ή επιλέγουν να ονομάζονται “Locavors” ένας όρος που αναφέρεται στους ανθρώπους που τρώνε μόνο τοπικά παραγόμενα τρόφιμα. Επίσης μπορεί να τρώνε Gluten-free προϊόντα-προϊόντα χωρίς γλουτένη ακόμα και αν καθηγητές ιατρικής όπως ο Dr Joseph A. Murray επισημαίνουν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δηλώνουν ότι νιώθουν καλύτερα όταν τρώνε Gluten-free προϊόντα δεν έχουν στην πραγματικότητα προβλήματα δυσανεξίας. Το 2013 οι καταναλωτές παρήγγειλαν περισσότερα από 200 εκατομμύρια προϊόντα στα εστιατόρια τα οποία διαφημιζόταν ως προϊόντα χωρίς γλουτένη. Οι πωλήσεις δε των προϊόντων χωρίς γλουτένη θα ξεπεράσουν τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2016, ένα ποσό διπλάσιο σε σχέση με το 2011.
• Ψάχνουν “αυθεντικά εστιατόρια”, “αυθεντικά τρόφιμα”, “αυθεντικά πιάτα”, “αυθεντικά συστατικά”. Το 2012 στο πλαίσιο ενός συνεδρίου με θέμα τα τρόφιμα και τη διατροφή ο Balzacs Kovacs παρουσίασε μία μελέτη η οποία προσεγγίζει τι εννοεί ο απλός καταναλωτής με την λέξη “αυθεντικό”. Έτσι λοιπόν οι λέξεις που σχετίζονται με την «αυθεντικότητα» είναι: αληθινό, πραγματικό, ικανό, παραδοσιακό, ευφυές, γνήσιο, πρωτότυπο, νόμιμο, ηθικό, ενώ οι λέξεις που δείχνουν κάτι αντίθετο από το “αυθεντικό” είναι: ψεύτικο και απομίμηση. Το ψάξιμο του “αυθεντικού” στο θέμα της διατροφής και του φαγητού αποτελεί μία αντίδραση της νέας γενιάς στο μοντερνισμό.
• Φεύγουν από τις μεγάλες πόλεις και ενώ έχουν στα χέρια τους πτυχία από πολύ γνωστές σχολές του κόσμου αποφασίζουν και γίνονται αγρότες. Πηγαίνουν σε μικρά χωριά και ασχολούνται με τη γεωργία ή/και την κτηνοτροφία με έναν καινοτόμο, αειφορικό τρόπο.
• Ασχολούνται με το Urban Farming-Αστική Γεωργία, την νέα αυτή πραγματικότητα που έχει αρχίσει να παίρνει τη μορφή κινήματος σε διάφορες χώρες όλου του κόσμου. Καλλιεργούν τα δικά τους λαχανικά ή/και εκτρέφουν τα δικά τους ζώα είτε σε ιδιόκτητες αυλές ή ταράτσες σπιτιών ή σε δημόσιους χώρους τα οποία είτε τα χρησιμοποιούν οι ίδιοι, είτε τα εμπορεύονται, είτε τα παραχωρούν σε κοινωνικά αδύναμες ομάδες ανθρώπων. Ένα πολύ γνωστό κίνημα είναι αυτό που έχει αναπτυχθεί στο Λονδίνο και ονομάζεται “Save the Bees” ενώ και στην Ελλάδα έχουν κάνει εδώ και κάποια χρόνια την εμφάνισή τους οι αστικοί λαχανόκηποι.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Σίγουρα πρόκειται για μία νέα κατάσταση που δεν νομίζω, σύμφωνα με ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, ότι αποτελεί μία μόδα η οποία θα περάσει.

Στο βιβλίο τους με τίτλο “ Foodies: Democracy and Distinction in the Gourmet Foodscape” οι συγγραφείς Josee Johnston and Shyon Baumann αναφερόμενοι στους foodies λένε χαρακτηριστικά: “Σήμερα το να είσαι foodie, ένας άνθρωπος παθιασμένος με το να δοκιμάζει νέα φαγητά, νέες γεύσεις και το να συμμετέχεις σ’ αυτή τη νέα πολιτιστική πραγματικότητα σημαίνει ότι όχι απλά κατέχεις το απαραίτητο πολιτιστικό και οικονομικό κεφάλαιο, αλλά αντιπροσωπεύεις και ένα είδος πολιτιστικής ηγεμονίας».

Δηλαδή μάλλον υπάρχει και μία “σκοτεινή” πλευρά σε όλο αυτό.

Το “Γιατί” συμβαίνουν όλα αυτά, γιατί οι Millennials και κάποιοι άνθρωποι της γενιάς X (άνθρωποι που γεννήθηκαν μεταξύ του 1960 και του 1980) έχουν αυτή την “εμμονή” με το φαγητό τους, γιατί οι συνήθειες αυτής της “Παγκόσμιας Γενιάς” διαφέρουν τόσο πολύ σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές και τι επιπτώσεις έχει αυτή η νέα κατάσταση στην αλυσίδα αξίας του παγκόσμιου Αγροδιατροφικού Συστήματος και άρα και των επιχειρήσεων που ασχολούνται με τον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή αγροδιατροφικό παραγωγικό τομέα θα σας το αναλύσω σε επόμενό μου άρθρο που θα αναρτηθεί την ερχόμενη εβδομάδα!

Stay tuned!!! 🙂

Δήμητρα Ζερβάκη, EMBA, PMP, TTT

Πηγές:

• Eve Turo, 2015. “A Taste of Generation Yum: How the Millennial Generation’s Love for Organic Fare, Celebrity Chefs and Microbrews Will Make or Break the Future of Food.”
• https://www.specialtyfood.com/
• http://www.omafra.gov.on.ca/english/food/industry/bdb-start/specialty-mkts.htm
• http://www.foodbusinessnews.net/articles/news_home/Consumer_Trends/2014/09/Specialty_foods_strike_millenn.aspx?ID={489D37FA-9109-49FB-9F95-317714A66992}&cck=1
• postplanner.com/popular-instagram-hashtags-for-getting-new-followers/
• http://knowyourmeme.com/memes/food-porn

Photo credit: Sybren A. Stüvel / Foter / CC BY-NC-ND