Ομιλία στα Τρίκαλα: Σύγχρονα Εργαλεία Στρατηγικού Σχεδιασμού Επιχειρήσεων με Βάση την Αειφορία-Lesson-Learned
Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στα Τρίκαλα ως ομιλήτρια σε Ημερίδα Συμβουλευτικής Υποστήριξης Επιχειρήσεων που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της Πράξης «Αειφορική Ανάπτυξη Τρικάλων» με θέμα «Mentoring σε Εργοδότες για Ανάπτυξη Επιχείρησης».
Ο τίτλος της ομιλίας μου ήταν «Σύγχρονα Εργαλεία Στρατηγικού Σχεδιασμού Επιχειρήσεων με Βάση την Αειφορία» και απευθυνόμουν σε σαράντα (40) άτομα-επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή των Τρικάλων αλλά και δυνητικούς επιχειρηματίες-με σκοπό να τους βοηθήσω να δουν την άλλη διάσταση της επιχειρηματικότητας. Αυτή που διαφέρει πολύ από αυτό που υφίσταται σαν νοοτροπία και λογική στην Ελλάδα του 2015.
Βασικός μου στόχος όμως ήταν να αποτελέσω ένα trigger ώστε τουλάχιστον, έστω και για μιάμιση ώρα (τόσο χρόνο είχα στη διάθεσή μου), να σκεφτούν διαφορετικά. Να ξεχάσουν την επιχειρηματικότητα της προχειρότητας και του εύκολου κέρδους. Να ξεχάσουν την επιχειρηματικότητα που καθοδηγείται από τις μόδες και από ό,τι πλασάρεται από τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης και από συγκεκριμένους κύκλους ψευτο-συμβούλων. Να ξεχάσουν την ψευτο-επιχειρηματικότητα (όπως την ονομάζω) των προγραμμάτων.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν και αφού συστήθηκα στους συμμετέχοντες τους ζήτησα να κάνουμε μία συμφωνία. Και ποια ήταν αυτή; Πριν σας πω θα ήθελα να εξηγήσω πώς λειτουργώ ως ομιλήτρια-εισηγήτρια-εκπαιδεύτρια. Ακόμα και δέκα (10) λεπτά να έχω στη διάθεσή μου να μιλήσω σε κοινό αυτό που επιδιώκω πάντα είναι η διάδραση. Επιδιώκω να μην μιλάω μόνο εγώ αλλά να αναπτύσσεται μία συζήτηση με το κοινό. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι όλοι μαθαίνουμε απ’ όλους και έτσι έχουμε όλοι την ευκαιρία-ομιλήτρια και συμμετέχοντες-να εκφραστούμε. Και μόνο μέσα από την έκφραση διαφόρων θέσεων και στάσεων μπορεί να επέλθει η εξέλιξη και η θετική αλλαγή.
Η συμφωνία που τους ζήτησα να κάνουμε ήταν να μην αναφερθεί επί μιάμιση ώρα που θα διαρκούσε η συζήτησή μας η έκφραση «για όλα φταίει το κράτος και οι άλλοι άνθρωποι». Όλοι δέχτηκαν εκτός από μία συμμετέχουσα! Κι αυτό ήταν πολύ ευχάριστο για μένα γιατί καταρχήν δεν μου αρέσει να συμφωνούν όλοι με όλους και κατά δεύτερον ήταν μία πρόκληση για μένα, ένα challenge (και χωρίς challenge η ζωή δεν έχει νόημα) να βάλω τα δυνατά μου και να της αποδείξω ότι ακόμα και οι άλλοι να φταίνε δεν σημαίνει ότι εμείς δεν μπορούμε να δράσουμε με τέτοιον τρόπο που να ανατρέψουμε, τουλάχιστον αρχικά σε προσωπικό επίπεδο, την κατάσταση την οποία βιώνουμε.
Η συζήτηση/ομιλία εξελίχθηκε ομαλά και είχε πολύ ενδιαφέρον. Ικανοποίηση για μένα ήταν ότι τελικά ούτε η συγκεκριμένη συμμετέχουσα κατηγόρησε κανέναν και στο τέλος ήρθε να με ευχαριστήσει για το ότι τη βοήθησα να δει «διαφορετικά» την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ήρθαν κι άλλοι άνθρωποι και μιλήσαμε και αυτό που ένιωσα είναι ότι οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν διαφορετικές προσεγγίσεις σχετικά με το «επιχειρείν». Θέλουν να αλλάξουν όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Και λέω ικανοποίηση όχι γιατί το βλέπω εγωιστικά. Λέω ικανοποίηση γιατί πολύ απλά πέτυχα το στόχο που είχα εξ’ αρχής-να προσφέρω κάτι διαφορετικό και καινούργιο σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά θέλουν να επιτύχουν σε ό,τι κάνουν απλά δεν ξέρουν τον τρόπο και δεν ξέρουν πού μπορούν να απευθυνθούν για να τον μάθουν-αλλά και γιατί συνέβαλα να πετύχει το στόχο της και η Ημερίδα.
Δεν χρειάζεται να μιλάει κανείς σε εκατοντάδες άτομα… Τα μικρά και μαγικά που συμβαίνουν με χαροποιούν πολύ περισσότερο γιατί είναι άμεσα και μου τονώνουν τη θέλησή μου να συνεχίσω να μιλάω και να γράφω και να δουλεύω σε μία βάση που διέπεται από διαφάνεια, καθαρότητα, ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε τμήμα του power-point presentation στο οποίο στηρίχθηκε η ομιλία μου και να κατεβάσετε τμήμα του φυλλαδίου που δόθηκε στους συμμετέχοντες.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Γιώργο Δασταμάνη και τον κ. Αντώνη Κολυβόπουλο για την τιμή που μου έκαναν να με προσκαλέσουν στην Ημερίδα που διοργάνωσαν στο πλαίσιο της Πράξης «Αειφόρος Ανάπτυξη Τρικάλων» καθώς και για την άψογη συνεργασία που είχαμε. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Καθηγητή του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας κ. Ευστράτιο Λιβάνη με τον οποίο ήμασταν εκείνη τη μέρα συνάδελφοι (ακολούθησε δική του ομιλία) που αν και καθηγητής πανεπιστήμιου (και το λέω αυτό εν πλήρει συνειδήσει) ήταν πραγματικά ανοικτός και ανθρώπινος στη συνεργασία του μαζί μου. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Φίλλιπο Καλλιάρα τόσο για τις εύστοχες ερωτήσεις του όσο και για το ότι αποτέλεσε το “σύνδεσμο” μεταξύ των προαναφερόμενων και εμού! 🙂
Αυτές λοιπόν τις συνεργασίες ονομάζω «win-win» και δεν αναφέρομαι μόνο στους διοργανωτές και στους ομιλητές αλλά αναφέρομαι και στους συμμετέχοντες. Όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να «κερδίζουν» και αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε να αρχίσει να αλλάζει κάτι στη χώρα μας!
Δήμητρα Ζερβάκη, ΕΜΒΑ, PMP, TTT
